Meer dyslexie door slecht onderwijs? “Ik denk het niet!”

Volgens dyslexiehoogleraar Anna Bosman van de Radboud Universiteit in Nijmegen krijgen onnodig veel kinderen de diagnose dyslexie en dyscalculie. Volgens haar heeft het veel te maken met het onderwijs zelf. “We vergeten te checken of er wel goed onderwijs is gegeven”, zegt ze aan het Algemeen Dagblad. Uit haar studies blijkt dat met wetenschappelijk onderbouwde methodes kinderen wel nog met sprongen vooruitgaan. “Ik vraag me zelfs af of dyslexie wel bestaat”, zegt Bosman.

“Er bestaan inderdaad mensen die dyslexie zien als een gevolg van slecht onderwijs”, zegt Maaike Callens aan onze redactie. “Maar hoe rijm je dat met het feit dat dyslectische studenten met een perfect normaal IQ slagen in het hoger onderwijs?”

“Een van de criteria is net dat dyslexie pas kan worden vastgesteld in het onderwijs en na individuele begeleiding”, zegt Callens. Daarmee wordt volgens haar de stelling van haar Nederlandse collega’s ontkracht als zouden dyslectische kinderen kunnen worden geholpen door extra individuele begeleiding.

“Ik denk overigens niet dat er vandaag meer kinderen met dyslexie zijn dan pakweg 30 jaar geleden”, zegt Callens nog. “Wel is het zo dat de diagnose sneller wordt gesteld en dat ouders sneller aan de alarmbel trekken door een betere begeleiding. Vroeger werd dyslexie minder snel gedetecteerd en werden dergelijke leerlingen beschouwd als minder intelligent en werden ze naar een andere richting gestuurd waar ze wel mee konden.”

“Wat niet betekent dat de diagnose altijd op een correcte manier gebeurt en het klopt dat je daardoor ook wel overdiagnose kan hebben.”